یک‌سان‌سازی در
آموزش، در دیانت و مذهب، در هویت، در سبک زندگی و... خطرناک است. آموزش سنتی بنابه
آموزه‌های دینی در پی یک‌سان‌سازی بود. نظام آموزشی مذهبی در پی این است در عقیده،
لباس، شیوه‌ی زندگی و حتا در تصورات ذهنی، انسان یک‌سان و بدون تفاوت ارایه کند.
درحالی‌که برداشت یک‌سان‌سازی انسان خلاف طبیعت و استعداد انسان است.
هویت، استعداد، ذوق و
تصورهای ما متفاوت است. آموزش مدرن بنابه شناخت علمی استعداد و سرشت انسان در پی
استعدادیابی تفاوت‌های فکری و ذوقی افراد است. آموزش مدرن به این تاکید ندارد که
همه به یک اندازه ریاضی، فیزیک، ادبیات، تاریخ و... یاد بگیرند. آموزش مدرن به این
تاکید دارد که دانش‌آموزان در چه مضمون و رشته‌ای علاقه و استعداد نشان می‌دهند.
باید همان علاقه و استعداد فردی به عنوان تفاوت پرورده و برجسته شود.
اما ط.البان در قرن بیست و یک در پی نظام آموزشی مذهبی‌ای استند که چند قرن است، چنین نظام آموزشی مذهبی یک‌سان‌ساز از نظر علمی بی‌اعتبار و غیر علمی دانسته شده است. پروسه‌ی یک‌سان‌سازی در دین‌داری، در هویت، در شیوه‌ی زندگی و... ضد بشری، سرکوب‌گر، حذف‌گر و ناروادار است.
یک‌سازی بشر از نظر دینی،
فرهنگی و حتا سیاسی (که لیبرال‌سازی جهان است) به شکست انجامیده است. بشر نه در
گذشته دین واحد، خدای واحد، فرهنگ واحد و نظام سیاسی واحد داشته است و نه در آینده
خواهد داشت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر